علم كوه ، بهترين و تميزترين منطقه كوهنوردي : بهشت كوهنوردان ايران
سایت مرجع
سایت مرجع
«علم‌كوه، بهشت كوهنوردان ايران است و به ضرس قاطع مي‌توان آن را جزو بهترين و تميزترين منطقه‌ي كوهنوردي كشور دانست، برخلاف مناطق كوهنوردي ديگري مانند دماوند كه بايد منتظر فاجعه‌اي در آن‌ها باشيم.»
اين‌ها حرف‌هاي حسين عبادتي، راهنماي گردشگري و مدرس كوهنوردي، سنگ‌نوردي و يخ‌نوردي است كه ضمن معرفي منطقه‌ي گردشگري و كوهنوردي علم‌كوه، شرايط كنوني آن و جامعه‌ي محلي علم‌كوه را در گفت‌وگو با خبرنگار سرويس گردشگري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) تشريح كرد.
او در توضيح اين‌كه چرا علم‌كوه را بهشت كوهنوردان ايران مي‌نامند، گفت: چون تنوع كار كوهنوردي در اين منطقه زياد است، چنين اصطلاحي را براي علم‌كوه به‌كار مي‌برند. موقعيت و جاذبه‌هاي آن قابل مقايسه با قله‌ي «شاموني» در فرانسه است. در علم‌كوه مي‌توان كوهپيمايي سبك تا سنگين، سنگ‌نوردي جدي، ديواره‌نوردي، يخ‌نوردي، صعودهاي خط الرأسي، جنگل‌نوردي و اسكي كوهستان با درجه‌ي سختي بالا انجام داد. اين قابليت در هيچ جاي ديگر ايران وجود ندارد، براي همين كوهنوردان گاهي 10 تا 15 روز از وقت خود را در اين تك‌قله مي‌گذرانند.
عبادتي همچنين بيان كرد: اين قله به جهت آن‌كه نزديك تهران و دماوند است، مكان مناسبي نيز براي هم‌هوايي با هدف صعود به دماوند به‌شمار مي‌آيد و كوهنوردان با سپري كردن بخشي از وقت خود در علم‌كوه مي‌توانند خود را براي صعود به ارتفاع بيشتري در قله‌ي دماوند آماده كند.
او ادامه داد: به واسطه‌ي غني بودن علم‌كوه، تعداد كوهنوردان داخلي و خارجي آن زياد است. در عين حالي كه حوادث آن هم بالاست، يعني اگر با تجهيزات مناسب و كاملي به اين منطقه نرويم، ريسك بالايي را بايد متحمل شويم.
اين راهنماي گردشگري در ادامه به مسيرهاي صعود به قله‌ي علم‌كوه اشاره كرد و افزود: سه راه اصلي دسترسي براي اين قله وجود دارد؛ مسيري عادي كه از منطقه‌ي تنگه گلو و حصار چال است و بيشتر صعودهاي خارجي‌ها و گردشگران از اين مسير انجام مي‌شود، مسير دوم كمي مشكل‌تر و از جبهه‌ي شمالي است كه از منطقه‌ي علم‌چال به قله صعود مي‌كنند و مسير سوم كه تكنيكي است و به علم‌چال ختم مي‌شود، ولي در ادامه‌ي مسير، ديواره‌ي گرده را براي صعود به قله‌ي علم‌كوه انتخاب مي‌كنند.
او همچنين اظهار كرد: مسيري يخچالي نيز از مسير غربي كوه براي صعود وجود دارد، ضمن آن‌كه از مسيرهاي طالقان و الموت كه البته دورتر و سنگين‌تر هستند، مي‌توان به اين قله صعود كرد.
اين مربي كوهنوردي در ادامه‌ي سخنانش درباره‌ي امكانات موجود در اين مسيرها، گفت: در مسير حصار چال كه جمعيت زيادي براي صعود به قله از آن مي‌روند، خوشبختانه پناهگاهي وجود ندارد، چون معمولا جمعيت زياد و تمركز آن‌ها در يك منطقه با تخريب محيط زيست بيشتر مترادف مي‌شود. هرچند شايد تنها خوبي ايجاد پناهگاه در اين مسير را بتوان متمركز شدن زباله‌ها در يك نقطه دانست، چراكه در حال حاضر در سطح گسترده‌اي از اين مسير پرتردد، زباله‌ها پراكنده‌اند.
وي ادامه داد: در منطقه‌ي سرچال نيز پناهگاه مدرني وجود دارد كه زباله‌هاي آن به پايين كوه منتقل مي‌شود و جاي تميزي است و به ضرس قاطع مي‌توان آن را تميزترين پناهگاه كوهستاني كشور دانست.
او در عين حال بيان كرد: گاهي ممكن است در نخستين صعودهاي سال كه در بهار معمولا انجام مي‌شود، كوهنوردان با حجم زيادي زباله مواجه شوند؛ ولي پناهگاه در طول سال تميز است.
وي ادامه داد: براي انتقال زباله‌ها لازم است قاطر بالاي كوه برود كه معمولا قاطرها با نخستين گروه و براي انتقال بار آن‌ها تا پناهگاه مي‌روند. براي همين چند وقت پيش كه يك گروه آلماني به علم‌كوه رفت، با زباله‌هاي زمستان در پناهگاه مواجه شد، چون آن‌ها نخستين صعود امسال را انجام داده بودند و تا آن زمان هيچ قاطري تا آن ارتفاع بالا نرفته بود كه زباله‌ها را حمل كند.
عبادتي همچنين يادآوري كرد: مسؤولان پناهگاه علم‌كوه تا حدي مي‌توانند منطقه را تميز نگه دارند و اگر از يك تعدادي بيشتر كوهنورد به آن منطقه برود، مسؤولان هم ديگر قادر به حفظ پناهگاه نخواهند بود و بايد خود كوهنوردان همت كنند و كمتر زباله بريزند و غذاهايي را كه زباله‌ي كم توليد مي‌كنند همراه ببرند.
اين مدرس كوهنوردي بيان كرد: متأسفانه اين همت در همه‌ي كوهنوردان ديده نمي‌شود، چون برخي از آن‌ها فكر مي‌كنند مسؤول پناهگاه و فدراسيون وظيفه‌ي حمل زباله‌ها را دارند، پس در قبال زباله‌هاي خود كاري نمي‌كنند. متأسفانه حتا گاهي اين زباله‌ها توسط كوهنوردان حرفه‌يي ريخته مي‌شود.
او براي نمونه به منطقه‌ي علم چال اشاره كرد و افزود: اين منطقه فقط محل گذر ديوارنوردهاي حرفه‌يي است، ولي متأسفانه پر از زباله است.
عبادتي در عين حال گفت: منطقه‌ي علم‌كوه و تمام جبهه‌هاي آن جزو بهترين‌ها و تميزترين مناطق كوهستاني‌اند و جامعه‌ي محلي براي حفظ آن‌ها بسيار تلاش و دلسوزي مي‌كند.
وي ادامه داد: در اين منطقه كوهنوردان توانمندي مانند رسول نقوي و پوران بوذري حضور دارند و عده‌اي هم مانند علي فرضي، هاشم و سميع بيگلريان و بيان حاتمي براي نگهداري و حفظ پناهگاه‌هاي علم‌كوه بسيار تلاش مي‌كنند، عده‌اي هم در اين منطقه هستند كه با قاطر و ماشين‌هاي خود به كوهنوردان خدمات مي‌دهند، اما متأسفانه شغل اين افراد فصلي است.
وي گفت: كساني كه به حمل بار كوهنوردان كمك مي‌كنند، فقط حدود چهارماه از سال كار دارند. آن‌ها در طول سال يا اصلا به كار ديگري مشغول نيستند يا شغل پاره‌وقت دارند. براي همين درآمدي كه از حمل بار كوهنوردان به‌دست مي‌آورند، كفاف زندگي‌شان را نمي‌دهد؛ ولي با اين حال، كوهنوردان انتظار دارند با قيمت كمتري بارشان حمل شود. اين اشخاص زحمت‌كش معمولا افراد مسني هستند كه بيمه هم ندارند و اگر از وضع خود ناراضي باشند، جوان‌ها ديگر نمي‌آيند كار آن‌ها را ادامه دهند و كوهنوردان مي‌مانند.
عبادتي در وصف همياري جوامع محلي با گردشگران و كوهنوردان نيز اظهار كرد: آن‌ها گاهي كارهاي عجيبي انجام مي‌دهند. از نجات جان كوهنوردان و گردشگران از ارتفاعات قله در نيمه‌هاي شب گرفته تا منتقل كردن جسد كوهنورداني كه در زمستان گرفتار شدند و جان باختند و همه‌ي اين كارها بدون چشم‌داشت و كاملا انسان‌دوستانه است.
وي بيان كرد: متأسفانه كوهنورداني كه فقط سالي چهار پنج مرتبه به اين منطقه مي‌آيند، توقع دارند همه‌چيز در علم‌كوه مهيا باشد. در حالي كه اين توقع نابجاست، در شرايطي كه علم‌كوه، پناهگاه‌هاي آن و جامعه‌ي محلي‌اش از سوي دولت، وزارتخانه‌ها و سازمان‌هاي مسؤول حمايتي نمي‌شوند.
او به 30 دلار حق ورودي‌اي كه گردشگران و كوهنوردان خارجي بايد براي صعود به علم‌كوه بپردازند، اشاره كرد و گفت: اين مبلغ به اذعان خود كوهنوردان و گردشگران رقم زيادي نيست و حتا در مقايسه با هزينه‌ي ورودي به ارتفاعات كشورهاي همسايه از جمله آرارات ارزان است و نبايد توقعي داشت.
اين راهنماي گردشگري در پايان، به تخريب بالاي منطقه‌ي علم‌كوه اشاره و اضافه كرد: سال گذشته يك سيل آمد و قرارگاهي را خراب كرد. اين تخريب‌ها هزينه دارد كه اگر تأمين نشود نمي‌توان كاري كرد. متأسفانه تشكل خصوصي و مردمي آن‌چناني هم وجود ندارد كه كمك كند و فقط توقع‌ها زياد است.
اين‌ها حرف‌هاي حسين عبادتي، راهنماي گردشگري و مدرس كوهنوردي، سنگ‌نوردي و يخ‌نوردي است كه ضمن معرفي منطقه‌ي گردشگري و كوهنوردي علم‌كوه، شرايط كنوني آن و جامعه‌ي محلي علم‌كوه را در گفت‌وگو با خبرنگار سرويس گردشگري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) تشريح كرد.
او در توضيح اين‌كه چرا علم‌كوه را بهشت كوهنوردان ايران مي‌نامند، گفت: چون تنوع كار كوهنوردي در اين منطقه زياد است، چنين اصطلاحي را براي علم‌كوه به‌كار مي‌برند. موقعيت و جاذبه‌هاي آن قابل مقايسه با قله‌ي «شاموني» در فرانسه است. در علم‌كوه مي‌توان كوهپيمايي سبك تا سنگين، سنگ‌نوردي جدي، ديواره‌نوردي، يخ‌نوردي، صعودهاي خط الرأسي، جنگل‌نوردي و اسكي كوهستان با درجه‌ي سختي بالا انجام داد. اين قابليت در هيچ جاي ديگر ايران وجود ندارد، براي همين كوهنوردان گاهي 10 تا 15 روز از وقت خود را در اين تك‌قله مي‌گذرانند.
عبادتي همچنين بيان كرد: اين قله به جهت آن‌كه نزديك تهران و دماوند است، مكان مناسبي نيز براي هم‌هوايي با هدف صعود به دماوند به‌شمار مي‌آيد و كوهنوردان با سپري كردن بخشي از وقت خود در علم‌كوه مي‌توانند خود را براي صعود به ارتفاع بيشتري در قله‌ي دماوند آماده كند.
او ادامه داد: به واسطه‌ي غني بودن علم‌كوه، تعداد كوهنوردان داخلي و خارجي آن زياد است. در عين حالي كه حوادث آن هم بالاست، يعني اگر با تجهيزات مناسب و كاملي به اين منطقه نرويم، ريسك بالايي را بايد متحمل شويم.
اين راهنماي گردشگري در ادامه به مسيرهاي صعود به قله‌ي علم‌كوه اشاره كرد و افزود: سه راه اصلي دسترسي براي اين قله وجود دارد؛ مسيري عادي كه از منطقه‌ي تنگه گلو و حصار چال است و بيشتر صعودهاي خارجي‌ها و گردشگران از اين مسير انجام مي‌شود، مسير دوم كمي مشكل‌تر و از جبهه‌ي شمالي است كه از منطقه‌ي علم‌چال به قله صعود مي‌كنند و مسير سوم كه تكنيكي است و به علم‌چال ختم مي‌شود، ولي در ادامه‌ي مسير، ديواره‌ي گرده را براي صعود به قله‌ي علم‌كوه انتخاب مي‌كنند.
او همچنين اظهار كرد: مسيري يخچالي نيز از مسير غربي كوه براي صعود وجود دارد، ضمن آن‌كه از مسيرهاي طالقان و الموت كه البته دورتر و سنگين‌تر هستند، مي‌توان به اين قله صعود كرد.
اين مربي كوهنوردي در ادامه‌ي سخنانش درباره‌ي امكانات موجود در اين مسيرها، گفت: در مسير حصار چال كه جمعيت زيادي براي صعود به قله از آن مي‌روند، خوشبختانه پناهگاهي وجود ندارد، چون معمولا جمعيت زياد و تمركز آن‌ها در يك منطقه با تخريب محيط زيست بيشتر مترادف مي‌شود. هرچند شايد تنها خوبي ايجاد پناهگاه در اين مسير را بتوان متمركز شدن زباله‌ها در يك نقطه دانست، چراكه در حال حاضر در سطح گسترده‌اي از اين مسير پرتردد، زباله‌ها پراكنده‌اند.
وي ادامه داد: در منطقه‌ي سرچال نيز پناهگاه مدرني وجود دارد كه زباله‌هاي آن به پايين كوه منتقل مي‌شود و جاي تميزي است و به ضرس قاطع مي‌توان آن را تميزترين پناهگاه كوهستاني كشور دانست.
او در عين حال بيان كرد: گاهي ممكن است در نخستين صعودهاي سال كه در بهار معمولا انجام مي‌شود، كوهنوردان با حجم زيادي زباله مواجه شوند؛ ولي پناهگاه در طول سال تميز است.
وي ادامه داد: براي انتقال زباله‌ها لازم است قاطر بالاي كوه برود كه معمولا قاطرها با نخستين گروه و براي انتقال بار آن‌ها تا پناهگاه مي‌روند. براي همين چند وقت پيش كه يك گروه آلماني به علم‌كوه رفت، با زباله‌هاي زمستان در پناهگاه مواجه شد، چون آن‌ها نخستين صعود امسال را انجام داده بودند و تا آن زمان هيچ قاطري تا آن ارتفاع بالا نرفته بود كه زباله‌ها را حمل كند.
عبادتي همچنين يادآوري كرد: مسؤولان پناهگاه علم‌كوه تا حدي مي‌توانند منطقه را تميز نگه دارند و اگر از يك تعدادي بيشتر كوهنورد به آن منطقه برود، مسؤولان هم ديگر قادر به حفظ پناهگاه نخواهند بود و بايد خود كوهنوردان همت كنند و كمتر زباله بريزند و غذاهايي را كه زباله‌ي كم توليد مي‌كنند همراه ببرند.
اين مدرس كوهنوردي بيان كرد: متأسفانه اين همت در همه‌ي كوهنوردان ديده نمي‌شود، چون برخي از آن‌ها فكر مي‌كنند مسؤول پناهگاه و فدراسيون وظيفه‌ي حمل زباله‌ها را دارند، پس در قبال زباله‌هاي خود كاري نمي‌كنند. متأسفانه حتا گاهي اين زباله‌ها توسط كوهنوردان حرفه‌يي ريخته مي‌شود.
او براي نمونه به منطقه‌ي علم چال اشاره كرد و افزود: اين منطقه فقط محل گذر ديوارنوردهاي حرفه‌يي است، ولي متأسفانه پر از زباله است.
عبادتي در عين حال گفت: منطقه‌ي علم‌كوه و تمام جبهه‌هاي آن جزو بهترين‌ها و تميزترين مناطق كوهستاني‌اند و جامعه‌ي محلي براي حفظ آن‌ها بسيار تلاش و دلسوزي مي‌كند.
وي ادامه داد: در اين منطقه كوهنوردان توانمندي مانند رسول نقوي و پوران بوذري حضور دارند و عده‌اي هم مانند علي فرضي، هاشم و سميع بيگلريان و بيان حاتمي براي نگهداري و حفظ پناهگاه‌هاي علم‌كوه بسيار تلاش مي‌كنند، عده‌اي هم در اين منطقه هستند كه با قاطر و ماشين‌هاي خود به كوهنوردان خدمات مي‌دهند، اما متأسفانه شغل اين افراد فصلي است.
وي گفت: كساني كه به حمل بار كوهنوردان كمك مي‌كنند، فقط حدود چهارماه از سال كار دارند. آن‌ها در طول سال يا اصلا به كار ديگري مشغول نيستند يا شغل پاره‌وقت دارند. براي همين درآمدي كه از حمل بار كوهنوردان به‌دست مي‌آورند، كفاف زندگي‌شان را نمي‌دهد؛ ولي با اين حال، كوهنوردان انتظار دارند با قيمت كمتري بارشان حمل شود. اين اشخاص زحمت‌كش معمولا افراد مسني هستند كه بيمه هم ندارند و اگر از وضع خود ناراضي باشند، جوان‌ها ديگر نمي‌آيند كار آن‌ها را ادامه دهند و كوهنوردان مي‌مانند.
عبادتي در وصف همياري جوامع محلي با گردشگران و كوهنوردان نيز اظهار كرد: آن‌ها گاهي كارهاي عجيبي انجام مي‌دهند. از نجات جان كوهنوردان و گردشگران از ارتفاعات قله در نيمه‌هاي شب گرفته تا منتقل كردن جسد كوهنورداني كه در زمستان گرفتار شدند و جان باختند و همه‌ي اين كارها بدون چشم‌داشت و كاملا انسان‌دوستانه است.
وي بيان كرد: متأسفانه كوهنورداني كه فقط سالي چهار پنج مرتبه به اين منطقه مي‌آيند، توقع دارند همه‌چيز در علم‌كوه مهيا باشد. در حالي كه اين توقع نابجاست، در شرايطي كه علم‌كوه، پناهگاه‌هاي آن و جامعه‌ي محلي‌اش از سوي دولت، وزارتخانه‌ها و سازمان‌هاي مسؤول حمايتي نمي‌شوند.
او به 30 دلار حق ورودي‌اي كه گردشگران و كوهنوردان خارجي بايد براي صعود به علم‌كوه بپردازند، اشاره كرد و گفت: اين مبلغ به اذعان خود كوهنوردان و گردشگران رقم زيادي نيست و حتا در مقايسه با هزينه‌ي ورودي به ارتفاعات كشورهاي همسايه از جمله آرارات ارزان است و نبايد توقعي داشت.
اين راهنماي گردشگري در پايان، به تخريب بالاي منطقه‌ي علم‌كوه اشاره و اضافه كرد: سال گذشته يك سيل آمد و قرارگاهي را خراب كرد. اين تخريب‌ها هزينه دارد كه اگر تأمين نشود نمي‌توان كاري كرد. متأسفانه تشكل خصوصي و مردمي آن‌چناني هم وجود ندارد كه كمك كند و فقط توقع‌ها زياد است.
---
© Copyright 2012 oonternet.com